کمربند سفید: که نشان دهنده بی‌گناهی است. در این مرحله نو آموزان هیچ چیز در مورد تکواندو نمی‌دانند.
کمربند زرد: نشان دهنده زمینی است که در آن گیاه جوانه می‌زند و در اصل تکواندو در نوآموز در حال شکل گرفتن است.
کمربند سبز: نشان دهنده این است که این گیاه جوانه زده رشد می‌کند یعنی فنون تکواندو در حال پیشرفت است و دارد هنوز رشد می‌کند.
کمربند آبی: نشان دهنده این است که گیاه در حال رشد به درخت تبدیل شده‌است؛ یعنی فنون تکواندو در ورزشکار به حد مطلوب رسیده‌است.
کمربند قرمز: نشان دهنده خطر است و در این مرحله ورزشکار باید مواظب حریف خود باشد و او را دور نگه دارد.
کمربند سیاه: درست نقطه مقابل سفید است؛ بنابراین نشان دهنده مهارت کامل در تکواندو است و نشان می‌دهد که دارنده این مهارت نسبت به تمام ترس‌ها و بدی‌ها نفوذناپذیر است. باید این نکته را هم یادآور شویم که هر کدام از این کمربندها خود دارای درجات متفاوتی است که آن‌ها هم هر کدام برای خود فلسفه ای دارند. برخلاف برخی تصورات عمومی از نظر بعضی از افراد ورزش‌های رزمی با خشونت همراه هستند اما اگر فلسفه درون این ورزش را بدانیم به ظرافت نهفته در این ورزش بیشتر پی می‌بریم.