حسین ملکی، درباره نتایج ضعیف تیم ملی تکواندو در مسابقات جهانی اظهار داشت: در محل مسابقات حضور داشتم، اما بیشتر حواسم معطوف به تیم هند که سرمربیگری آن را برعهده داشتم، بود. چیزی که واقعیت دارد این است که تکواندوی ایران همین است. پیگیر قضیه تیم ملی هستم، اما می‌بینم که دوستان بیشتر روی مربیان زوم می‌کنند و این کار درست نیست. هر مربی را که بگذارید می‌تواند یک درصدی تأثیرگذار باشد و نمی‌توانیم انتظار معجزه از یک مربی داشته باشیم.
وی در پاسخ به این سؤال که «جایگاه تکواندوی ایران نتایج فعلی است؟»، گفت: قدرت تکواندوی ما همین است و این به امروز، دیروز و یک سال گذشته ارتباط دارد. از گذشته ما یک مسیری را ترسیم کردیم و تا حدی نیز موفق بودیم و بچه‌ها مدال می‌گرفتند، اما آن مسیر برای زمان خودش خوب بود و باید با زمان پیش برویم. اشکال ما این است که در باد گذشته خوابیدیم و می‌گویم چون در گذشته این بودیم، باید امروز هم همان نتایج را بگیریم. دنیا در حال حرکت است و نمی‌ایستند تا ما به آنها برسیم.
سرمربی پیشین تیم ملی تکواندوی کشورمان تصریح کرد: برای ارزیابی هر فدراسیونی عمدتاً به تیم ملی نگاه می‌کنند و تیم ملی در واقع می‌تواند ویترین هر فدراسیونی باشد و تیم ما نیز از این قضیه مستثنی نیست. متأسفانه همچنان همان مسیر گذشته را ادامه می‌دهیم، اما دنیا مسیر را عوض کرده است. هنوز در باد گذشته خوابیدیم و تا زمانی که در باد گذشته بخوابیم آش همان آش است و کاسه همان کاسه.
ملکی با اشاره به عدم شایسته‌سالاری در تکواندوی ایران یادآور شد: چه در زمان پولادگر و چه در زمان ساعی دنبال شایسته‌سالاری نبوده و نیستیم و دنبال رفیق و دوست‌سالاری هستیم. دنبال این هستیم که ببینیم چه کسی می‌تواند برای ما مفید باشد تا از آنها استفاده کنیم. جایگاه مربیان قهرمان‌پرور در تکواندو کجاست؟ به نظر شما مربی که دیده نمی‌شود باز هم قهرمان‌سازی می‌کند؟
وی راجع به اینکه قهرمان و پیشکسوت تکواندو حاضر به پذیرش مربی گمنام برای هدایت تیم ملی خواهند شد، گفت: اگر مسئول باشم دنبال شایسته‌سالاری خواهم بود و اصلاً برای من مهم نیست که کسی شایسته این عنوان است، گمنام باشد یا قهرمان المپیک.
وی در مورد عدم توجه به مربی مانند پیام خانلرخانی با وجود عملکرد خوبش گفت: چرا از آدم‌هایی مثل پیام خانلرخانی نباید استفاده شود و فکر کنیم هر کسی که قهرمان جهان است، می‌تواند مربی خوبی باشد؟ چنین چیزی به‌صورت حتمی در دنیا وجود ندارد. ممکن است قهرمانان جهانی مانند عسکری، مقانلو و مهماندوست مربی خوبی شوند، اما آیا همه قهرمانان جهان الزاماً مربی خوبی هستند یا نه. قصد جسارت ندارم، اما برخی از قهرمان حتی نمی‌توانند یک کلاس را اداره کنند.
«در سالیان آخر مدیریت پولادگر انتقادات زیادی به عملکردش وارد می‌شد و اعضای خانواده تکواندو با اعتقاد به خون تازه به ساعی رأی دادند. آیا اعتقاد دارید با حضور ساعی روند مدیریتی تغییر کرده است؟»، سرمربی تیم ملی تکواندو در پاسخ به این سؤال تأکید کرد: در برخی جاها تغییر کرده است، اما در خیلی جاها نیز تغییری صورت نگرفته است. قصد جسارت ندارم، اما به کمیته فنی نگاه کنید. همه آدم‌های موجه، دوست‌داشتنی، قهرمان، بااخلاق و … هستند، اما آیا در این کمیته فنی تصمیمات درستی گرفته شده است؟ هادی افشار بعد از مسابقات می‌گوید ما ضعف‌هایی داریم، اما ما ضعف‌های خود را نمی‌شناسیم.
ملکی در واکنش به شایعه تغییر کادر فنی تیم ملی تکواندو یادآور شد: اگر مقانلو را بردارند و آقای ایکس را بگذارند، وضعیت بهتر می‌شود؟ وقتی فریبرز عسکری را برداشتند و مقانلو را آوردند، وضعیت بهتر نشد که بدتر شد. اگر حالا هم مقانلو را برداریم، وضعیت بهتر نمی‌شود. اشکال ما در جای دیگر و مربوط به برنامه‌هاست. برنامه‌ها اشکال دارد و شخص اشکالی ندارد. با تغییر مربی هیچ چیزی حل نمی‌شود.
پیشکسوت تکواندوی ایران با اشاره به اهمیت بحث روانشناسی ورزشی و نادیده گرفتن این موضوع تصریح کرد: در آدم‌های تکواندو تنها من و یوسف کرمی تحصیلات روانشناسی ورزشی داریم و می‌دانم فریبرز عسکری نیز روی این موضوع خیلی کار می‌کند. ندیدم و نشنیدم کسی دیگر روی این موضوع کار کنند. اگر از مربیان و ورزشکاران در این مورد بپرسید عنوان خواهند کرد که روانشناسی ورزشی اولویت دارد، اما قصه اصلی این است که چقدر روی آن کار می‌کنند.
وی درباره حضور 13، 14 مربی ایرانی روی صندلی کُچ تیم‌های مختلف در رقابت‌های قهرمانی جهان و عدم کسب نتایج خوب و اینکه می‌توان به عقب افتادن مربیان ایرانی از غافله روز دنیا اشاره کرد، گفت: دقیقاً برای نتیجه‌گیری این موضوع درست است، اما شاید نتوان گفت مربیان ایرانی عقب افتادند. نمی‌توانیم بگویم رضا مهماندوست عقب است. روی هر مربی بخواهیم انگشت بگذاریم باید او را بررسی و تحلیل کنیم که به اطلاعات زیاد نیاز است. نمی‌توانم بگویم مهماندوست مربی خوبی نیست، اما دنیا نمی‌ایستد که ملکی و مهماندوست حرکت کنند. در این مسابقات خیلی چیزها یاد گرفتم. متأسفانه در باد گذشته خوابیدیم و تا از آن نگذریم شرایط همین است.
ملکی در مورد تکراری شدن این جمله و عدم خروج از باد دستاوردهای گذشته تصریح کرد: شخصاً از این باد بیرون آمدم و گفتم از صفر شروع کنم. تکواندوکاران هند رنکینگ ندارند و باید در مسابقات اول و دوم با نفرات برتر دنیا مسابقه بدهند. ما 16 بازیکن را اعزام کرده بودیم که پنج بازیکن‌مان مسابقه اول‌شان را بردند. بعضی از بازیکن من به قهرمان جهان یا رنکینگ هفت و هشت باختند. می‌خواهم بگویم باید از گذشته بیرون بیایم. من نیز روزی سرمربی تیم ملی بودم و برای اولین بار تیم ایران با مدال طلای جهانی بی‌باک روی سکوی جهانی قرار گرفت. بدون شک در باد آن موفقیت نمی‌خوابم و باید برای موفقیت دوباره برنامه‌ریزی کنم. یکی از 16 بازیکن من از لحاظ بدنی کم نیاورد، اما شما شرایط بازیکنان دوستان دیگر را ببینید.
سرمربی سابق تیم ملی تکواندو در ادامه تصریح کرد: با ساعی و رحیمی در باکو صحبت کردم و دوستان عنوان می‌کردند در حال حاضر سه تیم جوان دارند که در آینده خوب می‌شوند. همین جوری این تیم‌ها خوب نمی‌شوند و باید برنامه داشته باشیم. اگر برنامه نداشته باشیم و 10 تیم هم داشته باشیم اتفاقی نخواهد افتاد. باید برنامه بر اساس واقعیت‌ها در جلسه کمیته فنی باشد، نه اینکه بگویم باید مقانلو عوض شود. البته اعتقاد دارم وزن کادر فنی ما سبک است و مقانلو تنهاست. نمی‌خواهم به دوستان بی‌احترامی کنم، اما باید کسانی دیگری که قوی‌تر هستند را به کادر فنی اضافه کنیم. منظورم از قوی‌تر، حضور یک قهرمان جهان نیست و باید به‌طور مثال کسانی مانند پیام خانلرخانی و امثال او را بگذاریم.
وی راجع به اینکه انتظار می‌رفت با تغییر مدیریت با فدراسیون همکاری داشته باشد، گفت: اولین نفری بودم که از ساعی حمایت کردم و در این مدت خیلی مورد انتقاد قرار گرفتم. دوستانی که به آنها گفته بودم حمایت کنند، می‌گویند چرا اتفاقات مثبت نیفتاده است. واقعاً اتفاقات مثبت نیفتاد و انتظارات از ساعی برآورده نشد. انتظار بیشتری از ساعی داشتم و خیلی حرف دارم که در حال حاضر صلاح نمی‌دانم. نمی‌توانستم بگویم از من استفاده کنید و باید از من بخواهند و تازه وقتی می‌خواستند باید بررسی می‌کردم می‌توانم مفید باشم یا نه.
ملکی در واکنش به اینکه انتقادات زیادی به مشاوران ساعی صورت می‌گیرد، اظهار داشت: متأسفانه همینطور است. به ساعی در باکو گفتم که مهم نیست چند سال داری، اما در حال حاضر به‌عنوان رئیس فدراسیون، پدر معنوی تکواندو هستی. باید او به‌عنوان پدری که به فرزندش نگاه می‌کند به همه جامعه تکواندو نگاه کند. متأسفانه ساعی مشاوران خوبی ندارد و فقط فکر می‌کنم رحیمی پخته باشد. طبیعتاً هیچ فردی نمی‌تواند یک مجموعه بزرگ را بدون مشاور هدایت کند. ساعی مشاور دارد، اما عملکرد فدراسیون نشان می‌دهد مشاوران جالب نبوده‌اند.
وی درباره اینکه اظهارات رحیمی در جریان مسئله دوپینگ باعث التهاب بیشتری شد، توضیح داد: این قضیه درست است، اما در آذربایجان به ساعی گفتم که انتخاب رحیمی در جایگاه فعلی بهترین انتخاب است. با توجه به تجربیات رحیمی در کمیته ملی المپیک و ریاست کاروان ورزش کشور، جایگاه دبیری بهترین جایگاه برای او بود و این مهره باید در اینجا قرار می‌گرفت. این انتخاب خیلی می‌تواند در بحث اداری به فدراسیون کمک کند. رحیمی ارتباط داخلی و خارجی خوبی بود.
پیشکسوت تکواندو ایران در مورد دو قطبی پولادگر – ساعی و تداوم این اختلاف هم تصریح کرد: اگر دنبال موفقیت هستیم باید از گذشته بیرون بیایم. حتی با در نظر گرفتن اینکه آثار پولادگر هنوز هست، باید به‌عنوان مسئول این آثار را برداریم. وقتی بر نمی‌داریم، نمی‌توانیم مدعی چیزی باشم. اینکه بخواهیم هر چیزی را به گذشته نسبت بدهیم، درست نیست. همه ایران می‌دانند مخالف سرسخت پولادگر بودم و دلایل درستی نیز برای این موضوع داشتم، اما به‌عنوان منتقد سرسخت پولادگر اعتقاد دارم که اگر مسئول هستم باید گذشته را کنار بگذارم. به هر حال همه چیز پولادگر منفی نیست و تجربیات بسیار زیاد و مثبتی دارد که حتی می‌شود از آن استفاده کرد.