محمد خلیل جندوبی: شیر تونسی در تایوان غرش می کند

این جوان 21 ساله ساکن شهر المپیک کشورش پس از نبرد 10 اکتبر در فینال دسته M-58 کیلوگرم مقابل فوق ستاره کره ای جانگ جون، چیزهای زیادی برای غر زدن دارد.

این یک برخورد سبک بود. جندوبی یک شکارچی سر دراز و تنومند است. جانگ یک بازیکن همه کاره است: یک ضربه زن دقیق با عملکرد دفاعی عالی.

راند 1 یک ماجرای کثیف و کم امتیاز بود و هر دو مرد تکنیک های مختلفی را امتحان کردند اما در کلینچ ها درگیر شدند. جانگ با زدن تنها یک ضربه پیروز شد.

بعد از اینکه جنبوبی به سرعت محدوده را پیدا کرد، عمل در مرحله دوم تسریع شد و یک ضربه سر قوس دار برای گرفتن برتری اولیه – که او برای بقیه راند حفظ کرد- تسریع شد. همه چیز در مرحله سوم تصمیم گیری می شود.

ضربه سر جنبودی خون اول را گرفت. جانگ پاسخ داد، امتیازات را مساوی کرد و به تساوی رسید – قبل از اینکه در فاصله 20 ثانیه مانده به بازی، هر کدام در شش امتیاز مساوی شود.

آن ثانیه ها سریع و خشمگین بود و داور وقت اضافه کرد تا هر دو نفر را از هم جدا کند و آنها بارها و بارها با حملات همزمان در کلینچ درگیر شدند. با ضربه هلال جندوبی به پایان رسید.

او گفت: “من بسیار خوشحال بودم، بسیار به کار خود در ماه های گذشته افتخار می کردم.” “من خیلی خسته بودم.”

روز طولانی و سختی بود.

او یادآور شد: دیروز رقابت سختی بود. از بازی اول تا فینال قرعه سختی داشتیم، با چنین ورزشکاران قدرتمندی.

جندوبی با هیکل بلند و ساق بلند خود برای این ورزش ساخته شده است. او همچنین به صورت سفارشی آموزش دیده است: او تکواندو را در چهار سالگی زیر نظر پدرش شروع کرد – رابطه ای که تا امروز ادامه دارد – و در حال حاضر کمربند مشکی دان سوم را می پوشد.

او پاهای بلند و ضربه هلال قوس دار بلند خود را که از هر دو محدوده به سر می زند، به خاطر برد خود می داند.

او گفت: “من می توانم از ضربه هلالی به راست و چپ استفاده کنم، این ضربه مورد علاقه در تکواندو من است.” قد، سرعت و زمان ضربات از مزایای من است.

این ضربات برای همه آشکار بود، اما جندوبی تمایلی به بحث در مورد برنامه بازی خود مقابل جانگ ندارد.

“این یک راز است!” او گفت. “من دوباره با او می جنگم!”

با توجه به سایه طولانی ای که جانگ – که بلافاصله پس از کسب طلای بازی های آسیایی در هانگژو در تایوان می جنگید – بر روی این رده می اندازد، مطمئن به نظر می رسد.

جندوبی درباره جنگ گفت: “او در فینال یک مبارز قوی بود، او ورزشکار بسیار خوبی است.” زمانی که قبلاً دعوا می کرد همیشه او را تماشا می کردم و حالا با او دعوا کردم و دیروز او را کتک زدم.

جندوبی با به دست آوردن نقره در توکیو، در مدار سطح بالا ثابت است. اما تایوان اولین پیروزی او در گرندپری بود.

او گفت: “من چهار نقره و یک برنز در GP دارم.” حالا، این اولین طلای من است!

مانند بسیاری از ورزشکاران، جندوبی – که وقتی روی تشک نیست و در حال تحصیل در رشته ورزشی است – به جای آینده بلندمدت، روی رقابت بعدی متمرکز است.

او گفت: “من در فینال GP در منچستر می جنگم و بعد از آن کمی استراحت خواهیم کرد و شاید یک کمپ تمرینی.” “خوب است، آماده شدن برای رویای بزرگ.”

آماده سازی چیزی است که او در مورد آن بسیار فکر می کند. تماشای مورد علاقه او سریال موفق نتفلیکس “Lupin” درباره یک دزد فوق العاده فرانسوی است.

جندوبی گفت: «او مرد باهوشی است. “وقتی کاری انجام می دهد همه چیز را آماده می کند.”

پاریس سومین المپیک او خواهد بود: او علاوه بر نقره توکیو 2020، برنز المپیک جوانان را در بوئنوس آیرس 2018 به دست آورد. بنابراین “رویای بزرگ” این است که چیست؟

او گفت: “می خواهم سومین مدال المپیک را بگیرم – آماده خواهم بود.” حداقل، من می خواهم – انشالله – به فینال بروم.

این به مقدار زیادی تمرین نیاز دارد، اما او می‌داند که علیرغم تمام خون، عرق و اشک‌هایش، تکواندو نمی‌تواند پاداش‌های مالی ورزش‌های رایج را با تماشاگران انبوه ارائه دهد.

با این حال، او پس از اینکه راه رفتن را یاد گرفت، راه پا و مشت را شروع کرد، شکایتی ندارد.

او گفت: تکواندو مانند فوتبال یا بسکتبال نیست، اما من این ورزش را دوست دارم و آن را با هیچ چیز تغییر نمی‌دهم. “من کاری را که انجام می دهم دوست دارم: اگر تمرین نکنم، احساس خوبی ندارم.”