ناهید کیانی در مسابقات جهانی تکواندو برای اولین بار موفق به کسب مدال طلای بانوان ایران شد. این جمله تنها از چند کلمه تشکیل شده و تحریر آن تنها چند ثانیه زمان برد، اما برای ناهید کیانی دنیایی حرف دارد و دنیایی زحمت و سختی پشت آن نهفته است. در وصف این افتخار هر چه بگوییم کم گفته ایم. ارزش آن زمانی که پرچم ایران در سالن به اهتزار درآمد و سرود جمهوری اسلامی ایران نواخته شد بیش از ۵ میلیون تومان است. بیش از ۵۰۰ میلیون تومان و حتی بیشتر از ۵ میلیارد تومان.
می‌شود برای این افتخار آفرینان جایزه ای در شان و انتظار در نظر گرفت. همان طور که مصوب می‌کنیم، فوتبالیست یک ماشین بدون گمرگی از خارج از کشور وارد کند. می‌توانیم به این‌ها جایزه بیشتری بدهیم همان طور که از بودجه دولتی به فوتبالیست‌ها ۱۰ سکه داده می‌شود. ۲۰ هزار دلار پاداش بابت پیروزی در برابر ولز داده می‌شود و…
به ناهید کیانی و ناهید کیانی‌ها بیشتر توجه کنید. آنها هم با عشق مبارزه می‌کنند و عاشق این پرچم و این مرز و بوم هستند. آنها هم همانند فوتبالیست‌ها زندگی دارند و گذران زندگی دغدغه اشان است. طوری برخورد کنیم که به مدال‌های بیشتر و خوشرنگ تر فکر کنند. پای اهتزاز پرچم خوشرنگ ایران در میان است و طنین انداز شدن سرود کشور. این بیش از ۵ میلیون ارزش ندارد؟